Leczenie to określa się jako eradykację Helicobacter pylori. Krwotoczne zapalenie żołądka może powodować dużą utratę krwi, dlatego należy jak najszybciej zgłosić się do szpitalnego oddziału ratunkowego, ponieważ jest to stan groźny dla życia. Wskazane jest uzupełnienie składników krwi, zatamowanie krwawienia i dożylne Bakteryjne zapalenie pochwy leczone jest zazwyczaj doustnym antybiotykiem. Zobacz także: Drożdżyca pochwy - przyczyny, objawy oraz leczenie Niektóre infekcje pochwowe mogą być przenoszone na dłoniach, podczas stosunku oralnego, pochwowego lub analnego, jeżeli doszło też do stosunku pochwowego przy użyciu tej samej prezerwatywy lub Twoja pochwa naturalnie zawiera różne rodzaje bakterii. Zwykle twoje ciało pracuje nad utrzymaniem idealnej równowagi między różnymi bakteriami, zapobiegając wymknięciu się typów bakterii. Ale czasami ta delikatna równowaga jest zaburzona, co powoduje bakteryjne zapalenie pochwy (BV). Jest to dość powszechny stan, ale jeśli go nie przestrzegasz, może prowadzić do powikłań i Infekcje drożdżakowe pochwy są bardzo częste i co roku zdarzają się ponad milionowi kobiet w Stanach Zjednoczonych. Rodzaj zapalenia pochwy, drożdżakowa infekcja pochwy, jest wywoływana przez specyficzny rodzaj drożdży zwany candida. Zawsze masz drożdże w twoim ciele, ale kiedy szybko rosną, możesz dostać infekcji. Przegląd Co to jest drożdżyca pochwy? Przez całe życie Jeśli pojawiły się u Ciebie symptomy sugerujące grzybicze zapalenie penisa, nie bagatelizuj ich i jak najszybciej udaj się do lekarza. Tak samo powinieneś postąpić, jeśli Twoja partnerka cierpi na grzybicze zapalenie pochwy, a Ty nie masz żadnych dolegliwości. Wówczas grzybica penisa może mieć u Ciebie postać bezobjawową. Zapalenie jajnika włącza się w zapalenie przydatków, czyli jajników i jajowodów. Obejmuje tylko jego zewnętrzną osłonkę. Najczęściej dochodzi do niego z powodu zakażeń wstępujących z pochwy, szyjki macicy albo jamy macicy, za sprawą bakterii – dwoinki rzeżączki albo chlamydie. Niestety środowisko pochwy, w którym 9MWf2k. Grzybica penisa, czyli drożdżakowe zapalenie błon śluzowych w okolicach intymnych rzadko skłania mężczyzn do wizyty u lekarza. To błąd, bo domowe sposoby na grzybicę prącia często są nieskuteczne i konieczne staje się stosowanie leków na receptę. Objawów grzybicy penisa nie można lekceważyć, nie tylko z powodu uciążliwego swędzenia skóry, ale też dlatego, że może ona być wynikiem innych chorób, w tym cukrzycy. Ze względów anatomicznych grzybica narządów płciowych u mężczyzn występuje rzadziej niż u kobiet. Tak naprawdę trudno tu jednak o wiarygodne statystyki, ponieważ panowie niechętnie korzystają w takich sytuacjach z pomocy specjalistów − albo ignorują problem, albo leczą się na własną rękę. Jednak nie każdy przypadek inwazji drożdżopodobnych grzybów z rodzaju Candida na błony śluzowe penisa można zignorować. Nie zawsze też działają dostępne bez recepty miejscowe leki przeciwgrzybicze. Grzybica penisa − kiedy dochodzi do zakażenia Kandydoza narządów płciowych u mężczyzn przyjmuje postać zapalenia żołędzi (główki penisa) lub żołędzi i wewnętrznej blaszki napletka. Rzadziej obejmuje także ujście cewki moczowej. U jej podłoża leży niekontrolowany wzrost grzybów z rodzaju Candida, które w normalnych warunkach i niewielkiej liczbie pozostają niegroźnymi dla człowieka saprofitami. Grzybicę penisa mogą wywołać następujące czynniki: przyjmowanie antybiotyków, kortykosteroidów, leków immunosupresyjnych, choroby związane z obniżeniem odporności (nowotwory, AIDS), cukrzyca i tu ważna uwaga – trudna do wyleczenia i nawracająca grzybica penisa może być sygnałem rozpoczynającej się cukrzycy, niewłaściwa higiena, zwłaszcza w obrębie napletka, pod którym grzyby mają wyjątkowo korzystne warunki do rozwoju (ciepło, wilgoć). Do zakażenia może też dojść w wyniku kontaktów seksualnych z partnerką, która ma grzybicę pochwy. Są to jednak przypadki dosyć rzadkie. Roztwór na skórę Pirolam 10 mg/ml Pirolam to lek, który działa na grzyby zwane dermatofitami, grzyby drożdżopodobne, pleśnie, mieszane zakażenia grzybicze, które występują na skórze. Roztwór na skórę Pirolam działa również przeciwzapalnie. ZAMÓW JUŻ DZIŚ Tu kupisz: Preparaty na grzybicę, kremy, maści, płyny Grzybica penisa - objawy Drożdżycowe zapalenie błon śluzowych w obrębie męskich narządów płciowych przebiega z różnym nasileniem. Do objawów tego schorzenia należą: uporczywe swędzenie i bolesność penisa (zwłaszcza żołędzi), czerwone plamy na prąciu, w obrębie których mogą się pojawić drobne grudki i pęcherzyki z sączącą się z nich surowiczą treścią o specyficznym zapachu, obrzęk i płytkie nadżerki (występują sporadycznie), obecność serowatych mas pod napletkiem, stulejka (zwężenie napletka) – występuje przy przewlekłej i nawrotowej kandydozie, częste parcie na mocz i pieczenie przy jego oddawaniu, ból podczas ejakulacji i stosunków seksualnych. Leczenie grzybicy penisa Kandydoza w obrębie narządów płciowych u mężczyzn jest leczona (podobnie jak u kobiet) miejscowymi (w postaci kremów) i ogólnymi (doustnymi) środkami przeciwgrzybiczymi. Przy czym te drugie są uznawane za skuteczniejsze, ale są dostępne wyłącznie na receptę. Rolę pomocniczą w trakcie terapii, ale też profilaktyczną pełni właściwa higiena intymna, na którą składa się: delikatne mycie prącia ciepłą wodą, unikanie środków myjących, które mogą podrażnić błony śluzowe i ułatwić rozwój zakażenia, takich jak perfumowane mydła i żele pod prysznic, dokładne osuszanie okolic intymnych po umyciu, noszenie przewiewnej bielizny, unikanie w diecie produktów zawierających duże ilości cukrów prostych. Nawet te przypadki grzybicy penisa i napletka, które nie są zbyt uciążliwe dla mężczyzny, należy leczyć, aby uniknąć przenoszenia zakażenia na kobiety w trakcie stosunków seksualnych. Ma to szczególne znaczenie w przypadku pań, u których już występuje grzybica pochwy, by nie doszło do wtórnego zakażenia. Bakteryjne zapalenie pochwy oraz drożdżakowe zapalenie pochwy i sromu są spotykane codziennie w praktyce ginekologów położników, postępowanie z nimi stanowi jednak wyzwanie z uwagi na nakładające się objawy i tendencję do nawracania. Aby zapewnić właściwe rozpoznanie i wdrożyć odpowiednio ukierunkowane leczenie, konieczne jest odpowiednie badanie. Świąd okolicy pochwy, wydzielina i specyficzny zapach należą do najczęstszych dolegliwości zgłaszanych przez pacjentki w gabinetach ginekologów i lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. 1 Kobiety często kontaktują się ze swoimi lekarzami telefonicznie po tym, jak uprzednio próbowały samodzielnie leczyć się w warunkach domowych. Wykazano, że samodzielne rozpoznanie jest poprawne w mniej niż jednej trzeciej przypadków, co prowadzi do marnotrawienia milionów dolarów na leczenie niewłaściwej jednostki Statystycznie rozpoznanie przez telefon okazuje się tylko marginalnie lepsze niż czysty przypadek. Objawy zapalenia pochwy są często mylone z podrażnieniem, alergią czy innymi chorobami systemowymi lub nakładają się na nie. Wśród pacjentek zgłaszających się z powodu nawrotowego zapalenia pochwy kontaktowe zapalenie skóry i atrofia skóry występują podobnie często jak zakażenie Rozpoznanie i dopasowanie odpowiedniego sposobu leczenia do właściwej jednostki chorobowej ma pierwszorzędne znaczenie dla postępowania z pacjentkami z nawracającymi objawami w okolicy pochwy i sromu. Na ten proces składa się wizyta pacjentki, ustalenie prawidłowego rozpoznania oraz wdrożenie leczenia jakichkolwiek innych dolegliwości, które mogą mieć wpływ na powodzenie wybranej terapii. Tabela 1. Czynniki powodujące częste podrażnienia sromu Naturalną barierę obronną pochwy stanowi jej fizjologiczna mikroflora, nieuszkodzony nabłonek i estrogeny. Bakterie Lactobacillus stanowią podstawę takiej ochrony, obniżając pH pochwy i tym samym stwarzając warunki niesprzyjające rozwojowi bakterii Upośledzają także ich przyleganie do komórek nabłonkowych i konkurują z nimi o substancje odżywcze. Na równowagę biocenozy pochwy wpływa nasienie, podniecenie seksualne, tampony, krew miesiączkowa, irygacje, antybiotyki i inne czynniki drażniące (tab. 1). Uszkodzenie komórek nabłonka pochwy w wyniku urazu, nadmiernego wzrostu bakterii czy niedoboru estrogenów może utrudniać eliminację niepożądanych bakterii oraz zwiększać wrażliwość na wiele czynników drażniących, które wchodzą w kontakt z tkanką pochwy i Kontaktowe zapalenie skóry może komplikować skądinąd „zwykłe” zakażenie i predysponować do nawrotu dolegliwości z uwagi na zachwianie naturalnych mechanizmów obronnych. W przypadku prawidłowo ustalonego rozpoznania wiele przypadków ostrego zapalenia pochwy można łatwo wyleczyć, u niektórych kobiet choroba jednak utrzymuje się lub nawraca. Niniejszy artykuł koncentruje się na częstych przyczynach nawracającego zapalenia pochwy – kandydozie i bakteryjnym zapaleniu pochwy – oraz na metodach ich leczenia i zapobiegania im. Bakteryjne zapalenie pochwy Bakteryjne zapalenie pochwy jest jedną z najczęstszych przyczyn pojawiania się wydzieliny z pochwy. Występuje u 5-25% studentek i u nawet 61% kobiet z zakażeniami przenoszonymi drogą płciową. Ma postać obfitej wydzieliny o rybim zapachu. Większe ryzyko występuje u kobiet, które stosują płukanie pochwy, są pochodzenia afroamerykańskiego,6 palą tytoń lub też relatywnie często współżyją lub mają nowych partnerów seksualnych. 7 Pacjentki często uważają, że zapach świadczy o niedostatecznej higienie, i w konsekwencji mogą pogorszyć sytuację, stosując płukanki lub inne zabiegi higieniczne, które mogą sprzyjać rozwojowi patologicznej flory. Często obserwuje się również podrażnienie okolicy sromu, które może wynikać z uszkodzenia komórek nabłonka, być spowodowane wydzieliną lub stosowaniem drażniących produktów, które jeszcze bardziej uszkadzają delikatną skórę sromu. Nieleczone bakteryjne zapalenie pochwy nie tylko wywołuje uciążliwe objawy w okolicy sromu i pochwy, ale wiąże się z takimi konsekwencjami zdrowotnymi, jak zwiększone ryzyko przedwczesnego porodu, gorączka połogowa, zapalenie tkanki łącznej mankietu pochwy, zakażenie po poronieniu, zapalenie błony śluzowej macicy i zwiększone ryzyko zakażeń przenoszonych drogą płciową (HIV, opryszczka pospolita, rzeżączka, chlamydioza i rzęsistkowica).8 Skuteczne leczenie jest kluczowe w działaniu na rzecz ogólnego zdrowia kobiet. Rozpoznanie Tabela 2. Kryteria rozpoznania bakteryjnego zapalenia pochwy Bakteryjne zapalenie pochwy wynika z nadmiernego namnożenia w pochwie organizmów beztlenowych (np. Gardnerella vaginalis, Prevotella, Mycoplasma i Mobiluncus). Przez nadmierny rozwój organizmy te zastępują Lactobacilli i prowadzą do podwyższenia pH pochwy. 9 Bakterie Lactobacilli wytwarzają nadtlenek wodoru będący silnym naturalnym środkiem bakteriobójczym. Rybi zapach jest spowodowany uwalnianiem się amin powstających z rozkładu białek przez bakterie beztlenowe. Kliniczne rozpoznanie bakteryjnego zapalenia pochwy opiera się na kryteriach Amsela i wymaga spełnienia 3 z 4 kryteriów wymienionych w tabeli 2. Barwienie metodą Grama to złoty standard w rozpoznaniu bakteryjnego zapalenia pochwy, ale kliniczne stosowanie metody ogranicza czas i możliwości laboratoriów bakteriologicznych. Testy komercyjne nie mają szerokiego zastosowania, ale mogą zostać użyte, jeśli nie jest dostępne badanie mikroskopowe, choć są drogie i czasochłonne. Kryteria Amsela pozostają zatem preferowaną metodą diagnostyczną. Ich czułość w porównaniu do barwienia metodą Grama wynosi ponad 90% i jest to najbardziej efektywny kosztowo sposób diagnozowania bakteryjnego zapalenia pochwy. Hodowla nie odgrywa roli, ponieważ G. vaginalis wykrywa się u ponad połowy zdrowych kobiet, u których nie występują objawy. W przypadku wykrycia w wymazie cytologicznym komórek wyznacznikowych (clue cells) nie należy stosować leczenia empirycznego, jeśli pacjentka nie zgłasza Leczenie Tabela 3. Leczenie bakteryjnego zapalenia pochwy Podstawą leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy jest metronidazol podawany doustnie lub miejscowo. W tabeli 3 przedstawiono zalecane schematy leczenia. Stosowanie klindamycyny może być mniej skuteczne niż metronidazolu, ale możliwe są też inne, alternatywne schematy leczenia na wypadek, gdyby przepisanie metronidazolu uniemożliwiały kwestie wygody, nietolerancji lub jakieś inne czynniki. W przypadku nietolerowania żołądkowo-jelitowych działań niepożądanych metronidazolu opcję stanowi także Leczenie doustne wiąże się z większą liczbą działań niepożądanych niż dopochwowe, przy podobnej Odsetek wyleczeń sięga 70,5-80% w pierwszym miesiącu. U ponad 30% pacjentek dochodzi jednak do nawrotu objawów w ciągu 3 miesięcy, a u ponad 50% przed upływem 12 miesięcy. Jednym ze sposobów pozwalających określić, czy zakażenie jest wynikiem utrzymywania się dotychczasowej infekcji, czy też doszło do ponownego zakażenia, jest kontrola wyleczenia po zastosowanej terapii. Definiuje się je jako niespełnienie żadnego z kryteriów Zapalenie pochwy – przyczyny, objawy, leczenie W nabłonku pochwy nie ma gruczołów. Niewielka ilość wydzieliny zwilżającej fizjologicznie ściany pochwy składa się: ze złuszczonych nabłonków, z przesięku z naczyń krwionośnych ścian pochwy, z wydzieliny szyjki macicy, z gruczołów przedsionkowych. W warunkach prawidłowych, dzięki pałeczkom Doderleina, środowisko pochwy ma kwaśny charakter, co stanowi naturalną ochronę przed działaniem szkodliwych czynników. Występowanie kwaśnego odczynu uzależnione jest od odpowiedniego stężenia żeńskich hormonów płciowych zwanych estrogenami. Utrzymanie odpowiedniej czystości pochwy wspomagają dodatkowo dwa czynniki mechaniczne: zamknięty srom u kobiet, które nie przechodziły porodu, prawidłowa higiena osobista. Zapalenie pochwy – objawy Proces zapalny pochwy może objawiać się: upławami, świądem, pieczeniem, obrzękiem, niekiedy bólem. Upławy mogą być być bardzo różne: śluzowe, ropne, o zabarwieniu różowym, o zabarwieniu żółtym, o zabarwieniu brunatnym, krwiste. Świąd, palenie lub pieczenie są zwykle następstwem przejścia zapalenia pochwy na jej przedsionek, srom lub skórę krocza. Ból i obrzęk towarzyszą zwykle ostrej fazie choroby. Mogą być bardzo dokuczliwe, uniemożliwiając współżycie płciowe. Mogą pojawić się również objawy ze strony narządów sąsiednich, głównie pęcherza moczowego, wywołując stan zapalny dróg moczowych. Upławy są najbardziej widocznym i charakterystycznym objawem zapalenia pochwy. Należy jednak pamiętać, że dolegliwość ta może być objawem również innych chorób w obrębie odcinków narządu rodnego. Upławy towarzyszą także chorobom: jajowodów, trzonu macicy, szyjki macicy, Upławy mogą być również objawem ogólnego osłabienia organizmu. Zapalenie pochwy – przyczyny Przyczynami zapalenia pochwy mogą być: W wieku dziewczęcym: przeniesienie na narządy płciowe bakterii żyjących w okolicy odbytu, wprowadzenie ciał obcych do pochwy, np. ołówki, guziki, grzybica i rzęsistkowica, może być to objaw towarzyszący innym chorobom, np. anginie, zapaleniu płuc. U kobiet w okresie pełnej dojrzałości płciowej: stosunki płciowe, nieprzestrzeganie higieny osobistej, rzęsistek, grzybica, rzeżączka, przeniesienie zakażenia na narządy płciowe zewnętrzne z innych ognisk chorobowych, może być to objaw towarzyszący innym chorobom z obniżoną odpornością organizmu, np. anginie, poporodowe uszkodzenia pochwy i krocza. U kobiet w okresie pokwitania i starości: zmiany zanikowe błony śluzowej pochwy, niedobory hormonalne, zaniedbania w higienie osobistej, cukrzyca. U wieloródek, czyli u kobiet, które przechodziły poród więcej niż jeden raz, następstwem poporodowego rozciągnięcia mięśni pochwy i krocza jest tzw. ziejący srom, który stanowi czynnik mogący wywołać stany zapalne pochwy. Zapalenie pochwy – profilaktyka Największe znaczenie ma przestrzeganie zasad higieny osobistej, w szczególności zewnętrznych narządów płciowych. Rodzice małych dziewczynek powinni uświadomić dziecku potrzebę codziennych kąpieli, noszenia czystej bielizny i zwracania się do rodziców z prośbą o pomoc w razie pojawienia się świądu i wydzieliny z pochwy. Należy również obserwować, czy dziecko nie drapie krocza w ciągu dnia lub w trakcie snu, co sugeruje pojawienie się podejrzanych zmian chorobowych narządu płciowego. Należy pamiętać, że do mycia sromu nie należy używać mydła, które działa drażniąco, a jedynie ciepłej wody. Wskazane jest przemywanie sromu 3% roztworem kwasu borowego. W okresie miesiączki należy przemywać okolice intymne czystą wodą przynajmniej dwa razy dziennie. Podczas krwawienia miesiączkowego przerywa się leczenie tabletkami dopochwowymi, nie wolno także przeprowadzać zabiegów związanych z irygacją pochwy (płukaniem pochwy). U kobiet utrzymujących stosunki płciowe duże znaczenie ma przestrzeganie zasad higieny współżycia płciowego. Jednakże to często nie wystarcza do przywrócenia prawidłowego stanu biologicznego w pochwie. Konieczne jest miejscowe lub ogólne podawanie preparatów, które odbywa się pod ścisłą kontrolą lekarza. Leczenie zapalenia pochwy Przed podjęciem leczenia należy dokładnie określić przyczynę procesu chorobowego w celu ustalenia najskuteczniejszych sposobów leczenia zapalenia pochwy i późniejszego zapobiegania nawrotom choroby. O całym procesie decyduje lekarz. Leczenie zależne jest od tego, co wywołało zapalenie pochwy, dlatego przed ustaleniem przez lekarza sposobu leczenia ważne jest pobranie wymazu z pochwy. Bakteryjne zapalenie pochwy oraz drożdżakowe zapalenie pochwy i sromu są często spotykane przez ginekologów położników. Leczenie obu dolegliwości jest trudne ze względu na podobne objawy i tendencję do nawracania. W zależności od wyniku badania podaje się antybiotyki lub leki przeciwgrzybicze, niekiedy zarówno doustnie, jak i dopochwowo. W niektórych przypadkach leczeniu poddany powinien zostać również partner. Dodatkowo zaleca się stosowanie leków zawierających bakterie kwasu mlekowego. Podstawą leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy jest metronidazol podawany doustnie lub miejscowo. Stosowanie tej substancji wiąże się jednak z możliwością wystąpienia żołądkowo-jelitowych działań niepożądanych. Jeżeli wystąpią u nas takie objawy, lekarz może zdecydować o podaniu innej substancji – tynidazolu. Możliwe jest również stosowanie klindamycyny, jest ona jednak mniej skuteczna niż metronidazol. Na rynku dostępne są różne preparaty do stosowania doustnego i miejscowe, które sprawdzą się w leczeniu niepowikłanych zakażeń drożdżakami. Można je zastosować, jeżeli: zakażenia nie występują często, objawy są łagodne lub umiarkowane, prawdopodobną przyczyną infekcji jest C. albicans, pacjentka nie jest w ciąży. Niepowikłane zakażenie drożdżakami można leczyć doustnie lub miejscowo, np. przy pomocy ketokonazolu i itrakonazolu. Pamiętajmy, iż natychmiastowa diagnostyka i podjęcie leczenie są niezwykle istotne w przypadku chorób narządów płciowych. Szybkie zdiagnozowanie zapalenia pochwy prowadzi do ustąpienia nieprzyjemnych objawów. Zwlekanie z wizytą u lekarza lub w aptece może prowadzić do zaostrzenia objawów i przeniesienia zakażenia na narządy sąsiadujące. Odpowiedzi na pytania naszych czytelników Zapalenie pochwy dotyka w ciągu życia niemal każdej kobiety. Przeważającą większość stanowią zakażenia bakteryjne, grzybicze i pierwotniakami. Jak rozpoznać i wyleczyć stan zapalny pochwy? Objawy infekcji pochwy Zapalenie pochwy raczej nie przebiega bezobjawowo. Synptomy, które powinny nas zaniepokoić i skłonić do wizyty u lekarza, to: – upławy; szarozielona, żółta lub brązowa wydzielina, często krwista lub ropna, o rybim zapachu; – ból; zwłaszcza podczas stosunków seksualnych; – pieczenie, szczególnie podczas oddawania moczu; – silny świąd pochwy, niekiedy bardziej dokuczliwy od bólu – podrażnienie, obrzmienie i zaczerwienienie okolic intymnych. Infekcje pochwy mogą mieć różne przyczyny. Często błędem jest nieprawidłowa higiena intymna lub jej brak. Przenoszeniu patogenów sprzyja także używanie cudzych ręczników, myjek czy gąbek, a także częsta zmiana partnerów seksualnych. Na stany zapalne pochwy narażone są też kobiety w ciąży i podczas menstruacji oraz używające antykoncepcyjnych wkładek domacicznych. Bakteryjna infekcja pochwy Za stany zapalne o podłożu bakteryjnym w pochwie, odpowiada zbyt mała obecność ochronnych bakterii Lactobacillus oraz namnażanie się szkodliwych patogenów w jej środowisku. Pozbawiona naturalnej ochrony pochwa, zostaje opanowana przez obce bakterie, którym towarzyszą uporczywe dolegliwości. Pomocne przy bakteryjnej infekcji pochwy są probiotyki ginekologiczne (np. inVag®). Zawierają one żywe szczepy bakterii Lactobacillus, które zagnieżdżają się w pochwie i hamują rozwój złych mikroorganizmów, przywracając florze bakteryjnej odpowiednią równowagę biologiczną. Probiotyk ginekologiczny powinien być dobrany indywidualnie – ze względu na różnice w rodzaju flory bakteryjnej pochwy w różnych populacjach, powinno się korzystać z produktów zawierających szczepy pochodzące od kobiet z tego samego kraju. Grzybicza infekcja pochwy Jeśli upławy są brązowawe, grudkowate i serowate oraz wydzielają silny zapach drożdży, prawdopodobnie mamy do czynienia z infekcją grzybiczą – kandydozą. Kandydoza jest wyjątkowo uciążliwa ze względu na silny świąd i pieczenie pochwy. W jej leczeniu również pomocne są probiotyki, pozwalające dostarczyć mikroflorze pochwy odpowiednią ilość żywych kolonii bakterii Lactobacillus. Pełnią one funkcję ochronną przed namnażaniem się drożdżaków. Trzeba pamiętać, że probiotyki ginekologiczne można stosować nie tylko dopochwowo – są także obecne w postaci doustnych kapsułek (np. prOVag®), podpasek czy tamponów probiotycznych, co jest szczególnie pomocne w czasie miesiączki. Pozostałe rodzaje infekcji pochwy Przyczyną stanu zapalnego pochwy często jest także zakażenie pierwotniakami – na przykład rzęsistkiem pochwowym. Objawy i sposób leczenia takiego zapalenia pochwy są podobne, jak w przypadku, gdy za infekcję odpowiadają bakterie czy grzyby. Czasami stan zapalny pochwy powodują również reakcje alergiczne, lecz są to rzadsze przypadki. Bez względu na przyczynę, wystąpienie stanu zapalnego pochwy jest wskazaniem do koniecznej wizyty u ginekologa. Lekarz dobierze odpowiedni probiotyk ginekologiczny, a w razie wyjątkowo silnej infekcji, zaleci również antybiotykoterapię. Odpowiednie metody leczenia są niezbędne również z powodu kolejnych nawrotów choroby, które występują bardzo często po pierwszym zakażeniu i wynikającym z niego zapaleniu pochwy. Uwaga! Trzeba pamiętać, że preparaty bez recepty to środki doraźne, które stosowane powinny być profilaktycznie – kiedy występuje większe niż zwykle narażenie na infekcję, stan zapalny dopiero się zaczął lub nie ma możliwości szybkiej wizyty u ginekologa. Jeżeli, przez parę dni, podczas stosowania środków z apteki, objawy nie zmniejszą się ani trochę, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem! Zapalenie pochwy – przyczyny, objawy, leczenie Zapalenie pochwy to częsta infekcja intymna, która atakuje błonę śluzowej pochwy, ale czasem przechodzi również na srom. Ważne jest ustalenie przyczyny zapalenia pochwy – inaczej leczy się bowiem infekcję na tle bakteryjnym, a inaczej tę wywołaną przez grzyby. Zmiany hormonalne, choroba, antybiotykoterapia, przemęczenie, osłabienie, a także cukrzyca lub zła dieta mogą zaburzyć naturalną równowagę w mikroflorze pochwy. Ilość pałeczek kwasu mlekowego spada, pH pochwy wzrasta, a szkodliwe drobnoustroje zamiast ginąć w naturalnie kwaśnym środowisku, namnażają się i powodują przykre dolegliwości. To właśnie różnorodne objawy zapalenia pochwy pozwalają stwierdzić, z jakim rodzajem infekcji mamy do czynienia. Czytaj również: Typy infekcji intymnych Grzybicze zapalenie pochwy Grzybicze zapalenie pochwy zwane popularnie grzybicą, drożdżycą lub kandydozą. Wywołuje je grzyb Candida albicans, którym można zarazić się przez kontakty seksualne, korzystając z publicznych toalet, basenów, saun i solariów. Objawy grzybicy pochwy to silny świąd okolic intymnych oraz charakterystyczne białe, serowate upławy. Niektóre kobiety cierpiące na grzybicę pochwy skarżą się na wodniste upławy. Leczenie grzybicy pochwy polega na stosowaniu maści i globulek przeciwgrzybiczych. Czytaj również: Wydzielina z pochwy − jak odróżnić prawidłową od nieprawidłowej? Waginoza to częsta przypadłość u kobiet cierpiących na duże wahania hormonalne, ale może do niego dojść także w wyniku nieostrożnych kontaktów seksualnych. Upławy są w tym przypadku obfite, białawe i mają charakterystyczny rybi zapach. Domowe leczenie bakteryjnego zapalenia pochwy jest nieskuteczne i konieczne będzie podanie leków na receptę. >> Antybiotyki a grzybica pochwy >> Wkładka domaciczna a infekcje intymne Pasożytnicze zapalenie pochwy Wywołują je najczęściej owsiki przeniesione z odbytu do pochwy w trakcie nieprawidłowego podcierania się lub podmywania. Należy pamiętać, by robić to zawsze w kierunku od sromu do odbytu, aby niepowołane bakterie nie dostały się do pochwy. Pasożytów nie zwalczymy domowymi sposobami, konieczna jest konsultacja lekarska. Sprawdź także: Leczenie infekcji intymnych Atroficzne/zanikowe zapalenie pochwy Cierpią na nie kobiety w wieku menopauzalnym. Sucha pochwa to efekt dużych zmian hormonalnych na tym etapie życia i ścieńczenia śluzówki. Staje się ona także wrażliwa na mikrouszkodzenia, w które szybko wnikają bakterie. Zapalenie pochwy w czasie menopauzy często jest wykrywane, gdy pacjentka skarży się nie tylko na suchość pochwy i ból w trakcie stosunku, ale także ciągły dyskomfort nawet w trakcie niewielkiej aktywności, a także nietrzymanie moczu. Leczenie zanikowego zapalenia pochwy polega na stosowaniu hormonalnej terapii zastępczej, efekty są widoczne po kilku tygodniach. Doraźnie lekarz może zalecić również specjalne preparaty na suchość pochwy, które natychmiast zwiększają poczucie komfortu. Dowiedz się więcej: Infekcje intymne Jak skutecznie leczyć bakteryjne zapalenie pochwy? To powinnaś wiedzieć! Bakteryjne zakażenie pochwy to skutek zaburzenia równowagi w mikroflorze błony śluzowej narządów płciowych. Infekcja pojawia się wówczas, gdy dochodzi do rozwoju bakterii beztlenowych i tlenowych kosztem pałeczek kwasu mlekowego. Leczenie bakteryjnego zakażenia pochwy opiera się przede wszystkim na ograniczeniu szczepów patogennych i przywróceniu prawidłowej flory bakteryjnej pochwy. Kuracja polega na stosowaniu antybiotykoterapii, wspieranej irygacją pochwy. Błona śluzowa pochwy jest skolonizowana przez liczną mikroflorę, którą tworzą bakterie beztlenowe i tlenowe, mykoplazmy urogenitalne oraz grzyby. Prawidłowa flora bakteryjna pochwy (o pH 4-4,7) pełni funkcję ochronną – zabezpiecza przed rozwojem infekcji. Ponieważ jednak dolny odcinek narządów płciowych, a więc srom, pochwa i szyjka macicy – jest narażony na działanie wielu szkodliwych czynników, może pod ich wpływem tracić swoje zdolności obronne, umożliwiając rozwój różnego rodzaju zakażeń. Niedostateczna higiena osobista obojga partnerów, stosowanie antybiotyków oraz zbyt częste używanie preparatów o właściwościach antyseptycznych łatwo stwarza warunki idealne do rozwoju bakteryjnego zakażenia pochwy. Infekcje intymne pojawiają się albo w wyniku przenoszenia chorobotwórczych drobnoustrojów drogą płciową, albo zwiększonego rozwoju bakterii endogennych, czyli tych, które tworzą naturalne, zdrowe środowisko błony śluzowej pochwy. Infekcje bakteryjne wywołują bakterie beztlenowe (BV – bacterial vaginosis) lub tlenowe (AV – aerobic vaginitis). W obu przypadkach dochodzi do zaburzenia równowagi ekosystemu pochwy. Bakterie tlenowe i bakterie beztlenowe w pochwie rozwijają się kosztem pałeczek kwasu mlekowego (Lactobacillus spp. ), co przekłada się na podniesienie poziomu pH, zmniejszenie stężenia mleczanów i zwiększenie stężenia cytokin pozapalnych w wydzielinie. U części kobiet bakteryjne zakażenie pochwy może przebiegać bezobjawowo. U pozostałych, w zależności od rodzaju zakażenia, wiąże się z uciążliwymi objawami. Dolegliwości wywołane przez bakterie beztlenowe: obfite, szarobiałe upławy, nieprzyjemny zapach z pochwy (rybi), pH większe lub równe 4,5. Dolegliwości wywołane przez bakterie tlenowe: skąpe lub obfite, lepkie, ropne upławy o żółtym zabarwieniu, nieprzyjemny zapach z pochwy (gnilny), pH powyżej 6, zaczerwienienie, obrzęk, możliwe drobne nadżerki, bolesność śluzówek, pieczenie, świąd, dyskomfort podczas stosunku (dyspareunia). Antybiotykoterapia i irygacja pochwy – skuteczne leczenie Infekcje intymne o podłożu bakteryjnym są w pełni wyleczalne, choć zdarza się, że dochodzi do nawrotów. Dlatego też leczenie bakteryjnego zakażenia pochwy (wywołanej przez bakterie beztlenowe lub tlenowe) powinno składać się nie tylko z odpowiedniej antybiotykoterapii, lecz także ze sposobów wspomagających odtworzenie naturalnej mikroflory pochwy. Bakteryjne zapalenie pochwy leczy się objawowo i przyczynowo. Do terapii włączane są środki o działaniu łagodzącym i przeciwbólowym, preparaty odbudowujące mikroflorę bakteryjną oraz antybiotyki. Antybiotykoterapia polega na stosowaniu kremów, żelów czy maści aplikowanych bezpośrednio na skórę, globulek dopochwowych bądź tabletek doustnych. Schemat antybiotykoterapii przy zakażeniu bakteryjnym pochwy: Klindamycyna 2% w kremie, stosowanie 5g dziennie przez 7 dni. Metronidazol – 2 g doustnie jednorazowo bądź 500 mg doustnie 2x dziennie przez 7 dni. Meklocyklina 35 mg dziennie, dopochwowo przez 6 dni. Nifuratel 0,5 g i nystatyna 200 000 – jedna globulka dopochwowo 1x dziennie przez 7 dni. Dobrym sposobem na złagodzenie objawów zakażenia i przyspieszenie leczenia jest irygacja pochwy. Płukanie pochwy 1-2 razy dziennie przez 3-7 dni pomaga pokonać ból, pieczenie i swędzenie pochwy, zmniejszyć obrzęk i zaczerwienienie, usunąć upławy i nieprzyjemny zapach z pochwy. Poza tym płyny do irygacji mają szerokie spektrum działania – znieczulają, zabijają bakterie i pomagają odtworzyć naturalną mikroflorę. To prosty zabieg higieniczny, który można przeprowadzić samodzielnie w domu, przy użyciu różnych preparatów. Dobre rezultaty przynosi irygacja pochwy kwasem mlekowym, zawierającym dobroczynne pałeczki kwasu mlekowego. Dużą skuteczność wykazuje też płukanie pochwy chlorowodorkiem benzydaminy, który stabilizuje błony komórkowe, działa antyseptycznie i znieczula miejscowo. Benzydamina to niesteroidowy lek przeciwzapalny z grupy OTC (dostępny bez recepty). Wspieranie leczenia infekcji intymnych irygacją pochwy pozwala obniżyc poziom chorobotwórczych bakterii beztlenowych i tlenowych, a także przywrócić prawidłowe pH. Trzeba także pamiętać, że irygacja pochwy, która polega na miejscowej aplikacji substancji czynnych, jest znacznie efektywniejsza i bezpieczniejsza od innych form farmakoterapii. Umożliwia szybsze uzyskanie efektów terapeutycznych, a dzięki temu, że omija przewód pokarmowy, nie wywołuje ogólnoustrojowych ani żołądkowo-jelitowych działań niepożądanych. W leczeniu bakteryjnego zakażenia pochwy najważniejsze jest, aby antybiotykoterapię stosować do końca, zgodnie z zaleceniami lekarza. Odstawienie leku zaraz po ustąpieniu objawów bardzo często prowadzi do nawrotu choroby. Podobnie dzieje się, kiedy leczenie nie obejmuje środków, które pozwalają odbudować prawidłowy ekosystem w pochwie. Nie wystarczy ograniczyć ilości bakterii beztlenowych czy tlenowych antybiotykami, konieczne jest także stosowanie preparatów zakwaszających oraz probiotyków, zawierających pałeczki kwasu mlekowego. Kluczowa jest także odpowiednia higiena, na którą najlepszym sposobem jest irygacja pochwy. Stan zapalny pochwy – przyczyny, objawy i leczenie Co wywołuje stan zapalny pochwy? Choć stan zapalny pochwy mogą wywołać różnego rodzaju patogeny, do najczęstszych infekcji należą właśnie te bakteryjne. Strefy intymne kobiety chroni niezwykle cienka warstwa nabłonka, co zwiększa ryzyko infekcji. Szczególnie podczas stosunków seksualnych oraz w trakcie miesiączki. Na zaistnienie infekcji intymnej wpływ ma również sama fizjologia kobiety i usytuowanie pochwy w pobliżu cewki moczowej oraz odbytnicy, stanowiących źródła bakterii i patogenów. Dochodzi wówczas do infekcji bakteryjnych. Z kolei te wywołane przez grzyby mogą wystąpić poantybiotykoterapii stosowanej w leczeniu chorób dróg oddechowych. Dzieje się tak ze względu na to, że antybiotyk zabija pałeczki kwasu mlekowego, które hamują rozwój grzybów. Dlatego warto stosować preparaty przeciwgrzybicze przez okres przyjmowania antybiotyku. Infekcje wirusowe to te, które przenoszone są drogą płciową. Najpopularniejszą z nich jest wirus HPV, czyli wirus brodawczaka ludzkiego. Stan zapalny pochwy – jak wyglądają objawy? Do objawów towarzyszących zapaleniu pochwy należą uczucie dyskomfortu związane z pieczeniem i swędzeniem, które może się nasilać po stosunku lub antybiotykoterapii, ból, zaczerwienienie sromu i pochwy, a także upławy i nieprzyjemny zapach. Ponadto, mogą wystąpić również plamienia między miesiączkami. Objawów nie warto lekceważyć! Nawet jeśli infekcja intymna przebiega łagodnie należy podjąć leczenie. W przeciwnym razie, może ona doprowadzić do znacznie poważniejszych dolegliwości, w tym ukrytych i przewlekłych infekcji. Leczenie i zapobieganie stanom zapalnym pochwy Poza dbałością o prawidłową higienę stref intymnych, kobieta powinna dbać również o florę bakteryjną pochwy. Warto wybierać specjalistyczne płyny do higieny intymnej o odczynie pH dopasowanym do okolic intymnych, a także zrezygnować z kąpieli z dodatkami olejków czy soli zapachowych na korzyść prysznica. Ponadto, w trakcie miesiączki należy często zmieniać tampony, a podczas korzystania z toalety podcierać się od przodu do tyłu, zapobiegając tym samym rozwojowi bakterii oraz przenoszeniu patogenów w okolice pochwy. Kiedy stan zapalny już wystąpi, aby do towarzyszących mu objawów dopasować skuteczne leczenie, należy skontaktować się z lekarzem, ponieważ każdy z patogenów wymaga innego rodzaju leczenia. Nierzadko, by precyzyjnie określić rodzaj infekcji, potrzebne jest wykonanie badań laboratoryjnych, w tym cytologii, która, w przypadku infekcji wirusowych, umożliwia ich szybkie wykrycie i zapobieganie dalszym zmianom w organizmie kobiety. W trakcie leczenia, lekarz może zalecić stosowanie leków działających przeciwzapalnie, przeciwbólowo, miejscowo znieczulająco oraz odkażająco. Jednym z takich preparatów jest Tantum Rosa: którego substancją czynną jest benzydamina. Lek ten dobrze się wchłania i precyzyjnie trafia w stan zapalny, pomagając go wyleczyć. Bakteryjne zapalenie pochwy – objawy, przyczyny, leczenie Swędzenie pochwy, pieczenie pochwy – to mogą być objawy bakteryjnego zapalenie pochwy. Objawy te występują, jeśli bakterie zaatakowały również cewkę moczową. Przede wszystkim jednak zapalenie pochwy objawia się poprzez szaro-białe upławy i nieprzyjemny, rybi zapach. Poznaj objawy, przyczyny i metody leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy. Tego typu infekcje intymne powstają, gdy zaburzona zostaje flora bakteryjna pochwy, co dzieje się wskutek antybiotykoterapii, zaburzeń hormonalnych czy częstej zmiany partnerów seksualnych. Bakteryjne zapalenie pochwy może być też konsekwencją jej zbyt częstego podmywania, co powoduje zmianę odczynu pH. Bakteryjne zapalenie pochwy Bakteryjne zapalenie pochwy to jedna z najczęściej występujących infekcji intymnych. 6 na 10 przypadków infekcji intymnych to właśnie zapalenie pochwy (waginoza bakteryjna). Zapalenie pochwy przytrafia się większości kobiet i potrafi mocno uprzykrzyć życie: swędzenie pochwy, upławy i brzydki zapach – to najczęstsze objawy infekcji bakteryjnej pochwy. Dlaczego kobiety tak często cierpią na zapalenie pochwy, z czego bierze się ta choroba i jak ją leczyć? Sprawdź: Dieta przy grzybicy pochwy (candida dieta) – co jeść? Zapalenie pochwy – bakterie beztlenowe Skąd się bierze bakteryjne zapalenie pochwy? To efekt zmian w tak zwanej ekologii pochwy. W pochwie bytuje wiele drobnoustrojów. Mówiąc obrazowo – można je podzielić na „dobre” i „złe”. Do tych dobrych należą przede wszystkim pałeczki kwasu mlekowego – u zdrowej kobiety są one zdecydowanie przeważającym składnikiem flory bakteryjnej pochwy. Nadają one pochwie kwaśny odczyn pH i chronią przed szkodliwymi mikroorganizmami. W przypadku zachwiania równowagi i zmniejszenia liczby pałeczek kwasu mlekowego, do głosu dochodzą inne drobnoustroje – głównie bakterie beztlenowe – w czasie infekcji intymnej ilość bakterii beztlenowych wzrasta nawet o 100 procent. Namnażać mogą się też pałeczki Coli czy paciorkowca. Zapalenie pochwy – przyczyny Zaburzenie równowagi we florze bakteryjnej pochwy i będące tego konsekwencją bakteryjne zapalenie pochwy może być wywołane wieloma czynnikami. Jednym z najczęstszych jest antybiotykoterapia, zwłaszcza stosowana przez dłuższy czas i bez odpowiedniej osłony w postaci probiotyku. Antybiotyki działają bowiem nie tylko na te bakterie, które mają za zadanie wyeliminować z organizmu, ale też na całą florę bakteryjną – pochwy, przewodu pokarmowego itd. Do zaburzeń, które prowadzą do zapalenia pochwy może też dojść na skutek niewłaściwej higieny – zbyt rzadkich, ale też zbyt częstych kąpieli – intensywne podmywanie pochwy może niekorzystnie zmieniać jej pH. Innymi przyczynami zapalenia pochwy są: utrzymywanie stosunków seksualnych z wieloma partnerami, zaburzenia hormonalne, liczne podróże, szczególnie związane ze zmianą klimatu, infekcje bakteryjne innych narządów ciała. Czytaj także: Grzybica pochwy – leki bez recepty i probiotyki ginekologiczne Swędzenie pochwy, pieczenie pochwy Swędzenie pochwy, pieczenie pochwy – to jedne z objawów zapalenia pochwy, aczkolwiek występujące głównie wtedy, gdy choroba obejmie również cewkę moczową. Swędzenie pochwy i pieczenie pochwy odczuwane są wówczas w czasie oddawania moczu. Jednak najbardziej charakterystycznym objawem bakteryjnego zapalenia pochwy jest wydobywająca się z niej wydzielina, a właściwie jej kolor i zapach. U zdrowej kobiety wydzielina z pochwy jest przezroczysta lub biała, a jej konsystencja – lepka. W sytuacji zapalenia pochwy wydzielina staje się biało-szara i wodnista, jest też bardziej obfita. W czasie waginozy bakteryjnej czuć też charakterystyczną, nieprzyjemną woń, którą najłatwiej określić jest jako rybią. Ale uwaga – około 50 procent przypadków infekcji bakteryjnej pochwy przebiega bezobjawowo. Zobacz też: Swędzenie i pieczenie sromu – jak leczyć Zapalenie pochwy – odczyn pH Odczyn pH pochwy w normalnych warunkach powinien utrzymywać się na poziomie 3,6 – 4,5. Jest to odczyn kwaśny, wynikający z obecności dużej ilości pałeczek kwasu mlekowego. W czasie bakteryjnego zapalenia pochwy, które spowodowane jest zaburzeniem stanu równowagi we florze bakteryjnej pochwy, odczyn pH wzrasta powyżej poziomu 4,5, niekiedy – znacznie. To ważna informacja – odczyn pH jest jednym z tych wskaźników, które pozwalają odróżnić bakteryjne zapalenie pochwy od infekcji grzybiczej. W obu przypadkach powodem jest dojście do głosu „złych” drobnoustrojów we florze bakteryjnej pochwy, jednak w przypadku grzybicy pochwy pH nie rośnie, utrzymuje się w przedziale 3,4 – 4,5. Stan zapalny pochwy – leczenie Stan zapalny pochwy w żadnym przypadku nie powinien być lekceważony, nie powinno się też stosować w tym przypadku „samoleczenia”. Podejrzenie infekcji bakteryjnej pochwy powinno skutkować wizytą u ginekologa, który na podstawie zleconych badań zaordynuje odpowiednie leczenie. Istotne jest bowiem nie tylko stwierdzenie stanu zapalnego pochwy, ale i określenie jego przyczyn, w tym głównie tego, które bakterie odpowiadają za infekcję. W zależności od wyników badań, bakteryjne zapalanie pochwy najczęściej leczy się antybiotykami (na przykład klindamycyną), albo chemioterapeutykami – w tej grupie wskazać można na przykład metronidazol, lek będący pochodną nitroimidazolu, wykazujący działanie wobec bakterii beztlenowych. Zobacz: Konsultacja lekarska online w kierunku leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy (z e-receptą) Globulki dopochwowe bez recepty Wspomagająco w leczeniu stanu zapalnego pochwy można też stosować różne globulki dopochwowe – bez recepty dostaniemy je w większości aptek. Globulki dopochwowe bez recepty zawierają pałeczki kwasu mlekowego, pomagają więc uzupełnić florę bakteryjną pochwy oraz unormować jej pH. Łagodzą też podrażnienia, zmniejszają swędzenie pochwy i pieczenie pochwy podczas oddawania moczu oraz stosunków seksualnych. Domowe sposoby na grzybicę pochwy nie mogą stanowić podstawy leczenia tej choroby. Gdy w grę wchodzi grzybica pochwy, domowe sposoby powinny być stosowane jedynie wspomagająco przy właściwym leczeniu farmakologicznym. O ile jeszcze probiotyk dopochwowy czy rozmaite leki na grzybice pochwy bez recepty są właściwymi metodami leczenia, o tyle zioła na grzybicę pochwy to już temat dyskusyjny, a czosnek na grzybicę – to po prostu mit. Grzybica pochwy – domowe sposoby Domowe sposoby na grzybicę pochwy? W przypadku grzybicy nie wolno ulegać modzie na samoleczenie. Domowe sposoby na grzybicę pochwy powinno się stosować głównie w profilaktyce, by unikać zakażenia. Grzybica pochwy to schorzenie poważne, nawracające, trudne do eliminacji, wcale nie tak oczywiste jeśli chodzi o objawy i w dodatku stanowiące zagrożenie dla partnera seksualnego. Dlatego gdy dojdzie do zakażenia, domowe sposoby na grzybicę traktujmy jedynie wspomagająco przy właściwej terapii farmakologicznej. Pamiętajmy, że niewłaściwa diagnoza postawiona samodzielnie w domowym zaciszu i leczenie na własną rękę mogą być nie tylko nieskuteczne, ale wręcz przyczynić się do jeszcze szybszego namnażania zarazków. Zanim więc sięgniemy po zioła na grzybicę i inne tego typu cudowne leki na grzybice pochwy bez recepty, zastosowanie każdego z nich i należy skonsultować z lekarzem. Zobacz także: Czy prawidłowe pH pochwy może chronić przed infekcjami? Zioła na grzybicę Medycyna naturalna i domowa zalecają stosowanie ziół na grzybicę. Faktycznie, część ziół ma lekkie działanie przeciwgrzybicze i jako takie mogą być stosowane wspomagająco przy leczeniu farmakologicznym. Dodatkowo część ziół ma właściwości łagodzące świąd, pieczenie i ból, a więc typowe objawy grzybicy pochwy. Popularne zioła na grzybicę to między innymi: aloes, szałwia, pokrzywa, nagietek lekarski. Wyciągami z tych roślin można podcierać miejsca intymne. Nawet jednak w tym przypadku plan działania należy uzgodnić z lekarzem, aby nie doprowadzić do rozprzestrzenienia się choroby. Zobacz: Biocenoza pochwy - kiedy zrobić badanie czystości pochwy? Czosnek na grzybicę? Czosnek na grzybicę pochwy? To jeden z powszechniejszych mitów, jeśli chodzi o leczenie tej choroby, przynajmniej jeśli chodzi o zastosowanie miejscowe. Spotkać się można stosunkowo często z radami, aby stosować czosnek na grzybicę umieszczając jeden lub dwa jego ząbki w pochwie. Owszem, czosnek nazywany jest naturalnym antybiotykiem i są mu przypisywane cudowne właściwości lecznicze, ale jeśli chcemy z nich korzystać, lepiej wspomniane ząbki rozgnieść i zjeść. Włożone do pochwy będą miały działanie głównie podrażniające błonę śluzową. A już z pewnością nie opierajmy całej wiary w wyleczenie grzybicy pochwy właśnie w czosnku… Domowe sposoby na grzybice pochwy – higiena Higiena, to podstawa, jeśli chodzi o profilaktykę grzybicy pochwy. Pamiętajmy, że miejsca intymne należy stosunkowo często podmywać, ale tak by nie zaburzyć jej naturalnego pH. Dlatego należy do tego celu stosować o pH zbliżonym do odczynu pochwy. Ważne, by w higienie intymnej nie używać gąbek i myjek, a po kąpieli dokładnie się wycierać. Wilgoć jest naturalnym sprzymierzeńcem grzybicy. Zdecydowanie należy przestrzec przed kąpielami w nie swojej wannie, czy siadanie na nie swojej ubikacji, nie mówiąc już o sedesach w miejscach publicznych. Nie należy też przesadzać z wizytami na basenie w saunie czy korzystaniem z jacuzzi. Powstawaniu grzybicy służy także zbyt częste używanie tamponów zamiast podpasek oraz noszenie nieprzewiewnej odzieży i bielizny z tkanin syntetycznych. Sprawdź: Dieta przy grzybicy pochwy (candida dieta) - co jeść? Probiotyk dopochwowy Probiotyk dopochwowy to środek zawierający wyselekcjonowane kultury bakterii, w tym w szczególności bakterii Lactobacillus, czyli pałeczek kwasu mlekowego. Bakterie te dominują we florze bakteryjnej pochwy zdrowej kobiety, stanowiąc o jej kwasowości, tworząc środowisko nieprzyjemne dla innych bakterii, a także grzybów. Zmniejszenie ich ilości (np. za sprawą antybiotykoterapii, czy zmian hormonalnych) powoduje namnażanie się szkodliwych mikroorganizmów, wśród których wyróżnić można między innymi drożdżaki Candida albicans, odpowiedzialne za większość przypadków grzybicy pochwy. Probiotyk dopochwowy zawierający bakterie Lactobacillus pomoże przywrócić równowagę w pochwie, a tym samym będzie działać wspomagająco w leczeniu grzybicy. Zapalenie pochwy - leki bez recepty Można też kupić na grzybicę pochwy leki bez recepty. Jednym z nich jest maść na grzybicę zawierająca substancję czynną o nazwie klotrimazol. Jest to działający miejscowo środek przeciwgrzybiczy, którego działanie polega na hamowaniu syntezy ergosterolu, czyli związku chemicznego biorącego udział w budowie błony komórkowej grzybów. Oddziałuje na wiele rodzajów grzybów, w tym Candida albicans. Tyle, że zarówno probiotyk dopochwowy jak i leki bez recepty na grzybicę pochwy to z pewnością nie typowe domowe sposoby na grzybicę pochwy. Ich „domowość wynika bardziej z faktu, że są dostępne bez recepty, jeśli więc ktoś się uprze, może je kupić bez konsultacji z lekarzem (co jednak odradzamy). Zobacz: Leki na grzybicę pochwy Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą. Grzybica pochwy – leki bez recepty. Kiedy i jak je stosować? Problem infekcji intymnych dotyka wiele kobiet. Jedną z najczęstszych jest grzybica pochwy, której towarzyszą objawy, takie jak pieczenie, świąd i upławy o serowatej konsystencji. Dolegliwość ta występuję niezależnie od wieku i nieleczona prowadzi do powikłań. Jakie są zatem możliwości leczenia? Kiedy należy udać się do lekarza? Grzybica pochwy – przyczyny i objawy grzybicy pochwy. Drożdżakowe zapalenie pochwy (kandydoza pochwy), potocznie nazywane grzybicą pochwy, wywoływane jest przez drożdżaki, czyli grzyby z rodziny Candida – 80-90% przypadków infekcji grzybiczych spowodowanych jest przez Candida albicans. Grzyby z rodziny Candida są składnikiem prawidłowej flory pochwy, gdzie w fizjologicznych warunkach są nieinwazyjne. Jednak gdy dochodzi do zachwiania środowiska pochwy, grzyby gwałtownie namnażają się i kolonizują błonę śluzową, prowadząc do kandydozy pochwy. Do czynników mających niekorzystny wpływ na fizjologiczna florę pochwy zalicza się: zaburzenia hormonalne, cukrzycę, nieprawidłową dietę (dostarczanie zbyt dużej ilości cukru), antybiotykoterapię, nieprawidłową higienę intymną – częste stosowanie irygacji i płukanek, obniżoną odporność, stres. Grzybica pochwy może wystąpić w każdym wieku. Najczęstszymi objawami jest uporczywy świąd i bezwonne, obfite upławy o serowatym wyglądzie. Dodatkowo może im towarzyszyć pieczenie, zwłaszcza w trakcie oddawania moczu lub podczas stosunku oraz zaczerwienienie i obrzęk okolic intymnych. Leki bez recepty na grzybicę pochwy – kiedy je stosować? Leki przeciwgrzybicze dostępne bez recepty należy zastosować przy wystąpieniu pierwszych objawów, w celu złagodzenia dolegliwości. W aptece dostępne są doraźne preparaty o działaniu miejscowym w postaci kremów, maści, żeli, tabletek lub globulek dopochwowych. Zawierają one w swoim składzie substancje łagodzące stan zapalny (jony srebra, kwas borny, zioła) albo substancje z grupy imidazoli (klotrimazol, fentikonazol), których zadaniem jest zahamowanie enzymu niezbędnego do wytwarzania ergosterolu, odpowiedzialnego za utrzymanie ciągłości błon komórkowych grzyba. Najczęściej lekiem bez recepty pierwszego wyboru na infekcje intymne jest krem z klotrimazolem, który należy stosować 2-3 razy dziennie przez kilka tygodni. Dodatkowo ulgę na swędzenie okolic intymnych przynoszą płyny lub mieszanki ziołowe do nasiadówek, składające się najczęściej z rumianku, szałwii, nagietka i kory dębu. Mają one właściwości przeciwzapalne i ściągające. Uzupełnieniem terapii przeciwgrzybiczej są probiotyki ginekologiczne wspomagające naturalną mikroflorę pochwy. W przypadku braku ustąpienia objawów lub ich nasilenia, należy niezwłocznie udać się do lekarza, aby wdrożył odpowiednie leczenie grzybicy pochwy. Polecane dla Ciebie kapsułki, odbudowa flory bakteryjnej zł żel, podrażnienie, suchość zł tabletka, miesiączka zł kapsułki, odporność, odbudowa flory bakteryjnej zł Leki na receptę na grzybicę pochwy Nawracająca lub gwałtownie przebiegająca grzybica pochwy wymaga leczenia preparatami dostępnymi na receptę. Zarówno postać, jak i dawkowanie leku jest indywidualnie dobierane przez lekarza, na podstawie wywiadu i badania lekarskiego. W terapii kandydozy pochwy stosuje się preparaty o działaniu miejscowym bądź preparaty doustne, zawierające antybiotyki polienowe – nystatynę lub substancje z grupy azoli: klotrimazol, butokonazol, mikonazol czy tiokonazol. Zastosowanie miejscowych preparatów przynosi natychmiastowe złagodzenie dolegliwości, w porównaniu do kuracji doustnej, której efekty pojawiają się po 12-24h. W zależności od nasilenia objawów i zaawansowania choroby poprawa może nastąpić po podaniu jednorazowej dawki leków przeciwgrzybiczych, zaś bardziej powikłane stany będą wymagać dłuższego leczenia, minimum siedmiodniowego. Wszystkie preparaty podawane wewnętrznie powinny być stosowane na noc, aby zapewnić odpowiedni czas absorbcji leku i zapobiec jego utracie w wyniku ciągłego poruszania się. W przypadku stosowania kremów dopochwowych należy aplikować je również na wargi sromowe. Kobietom w ciąży oraz karmiącym piersią nie zaleca się stosowania doustnych leków przeciwgrzybiczych, ze względu na możliwość szkodliwego działania na płód. Leki na grzybicę pochwy bez recepty – probiotyki ginekologiczne Jednym z elementów profilaktyki oraz leczenia nawracającej grzybicy pochwy jest stosowanie probiotyków ginekologicznych. Zawierają one różne szczepy bakterii kwasu mlekowego z rodzaju Lactobacillus, które przyczyniają się do zapewnienia odpowiedniej kwasowości wydzielin pochwy i tym samym hamują namnażanie chorobotwórczych drobnoustrojów. Dostępne są w postaci kapsułek doustnych lub globulek. Mogą być dodatkowo wzbogacone o kwas askorbinowy, kwas mlekowy, wyciąg z alg lub flawonoidy sojowe. Zalecana dzienna dawka to 1-2 globulki lub 1 kapsułka probiotyku doustnego. Grzybica pochwy – kiedy należy udać się do lekarza? Wizyta u lekarza jest konieczna, gdy swędzeniu pochwy towarzyszy którykolwiek z poniższych czynników: upławy o silnym zapachu, brunatne, krwawe lub wodniste (podejrzenie bakteryjnego zapalenia pochwy lub rzęsistkowicy), występowanie krwawienia, nieskuteczność terapii pomimo stosowania leków bez recepty, nasilające się lub nawracające objawy, występowanie dodatkowych objawów, takich jak: bóle brzucha, bolesne oddawanie moczu (grzybicy pochwy może towarzyszyć zakażenie pęcherza moczowego), biegunka, wymioty, owrzodzenia okolic intymnych, wiek: kobiety do 16. i powyżej 60. roku życia, ciąża lub karmienie piersią, cukrzyca, stan obniżonej odporności. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Tiki nerwowe – przyczyny, rozpoznanie, leczenie Tiki nerwowe to utrudniająca normalne funkcjonowanie przypadłość, która potrafi naprawdę uprzykrzyć życie dotkniętej nią osoby. Pozornie drobne i nieistotne odruchy, w wymiarze społecznym zadają ból obarczonej nimi osobie, ściągając nieprzychylną uwagę otoczenia, niezrozumienie i przyczepiając jej łatkę dziwaka. Jak powstaje nowotwór? Nowotwory to jedna z najgroźniejszych znanych chorób, która jest niestety bardzo powszechna i współcześnie znajduje się w ścisłej czołówce przyczyn śmierci. Warto zadać sobie pytanie: w jaki sposób rozpoczyna się proces powstawania nowotworu i jakie czynniki na niego wpływają? Zespół Touretta – objawy, przyczyny, leczenie Zespół Touretta to obciążająca społecznie przypadłość, która polega na niekontrolowanych tikach nerwowych, ale także werbalnych, jakie wykazuje dotknięty nią pacjent. Nieprzewidywalność tej choroby, a także nietypowość zachowań, które składają się na tiki, powoduje, że osoby z zespołem Touretta – pomimo, iż nie są upośledzone intelektualnie i mogą normalnie funkcjonować - mają problemy z adaptacją w społeczeństwie. Ból kręgosłupa lędźwiowego — przyczyny i leczenie Na ból kręgosłupa lędźwiowego przynajmniej raz w życiu uskarża się prawie każdy człowiek. Niestety zwykle tego typu dolegliwości odczuwane są znacznie częściej. Odcinek lędźwiowy to bolesne miejsce głównie u ludzi dorosłych, choć czasami ból mogą też odczuwać dzieci – jest on uporczywy, potrafi naprawdę uprzykrzyć życie i uniemożliwić normalne funkcjonowanie. Niekiedy jest tak silny, że powoduje fizyczne unieruchomienie pacjenta, czasami nawet na dłuższy czas. Zgryz przewieszony – jakie metody leczenia się stosuje? Zgryz przewieszony to wada zgryzu, której istotą jest mijanie się powierzchni żujących zębów bocznych górnych i dolnych. Wśród przyczyn tej wady zgryzu wymienia się między innymi asymetryczne poszerzenie szczęki, nieprawidłowe położenie zawiązków zębów czy czynniki genetyczne. Ważne jest podjęcie jak najszybszego leczenia. Terapia u dzieci może obejmować szlifowanie zębów, szeroko stosuje się terapię z wykorzystaniem aparatów ortodontycznych. Trądzik różowaty – pielęgnacja kosmetyczna i domowa. Czy da się go wyleczyć? Trądzik różowaty (acne rosacea) to choroba zapalna skóry, która częściej dotyka kobiet niż mężczyzn. Przebieg dermatozy jest wielofazowy i złożony z okresów zaostrzeń i wyciszenia objawów. Leczenie trądziku różowatego powinno zawsze podlegać ścisłej kontroli lekarza dermatologa, który wdrażając odpowiednie metody terapii, pomoże pozbyć się problemu czerwonej skóry na twarzy. Trzaskający palec - metody leczenia, ćwiczenia, rehabilitacja Palec trzaskający to choroba, której istotą jest stan zapalny błony maziowej i pochewki ścięgnistej. Rozwija się najczęściej wtórnie w przebiegu RZS, tocznia układowego. Typowe objawy w postaci trzaskania i trzeszczenia w palcach są następstwem zmniejszenia przestrzeni w pochewce ścięgnistej wywołanej stanem zapalnym. Ważne miejsce w leczeniu zajmuje rehabilitacja Skłonność do zapaleń pochwy nie bierze się znikąd. Sprzyja im współczesny tryb życia – wysoko przetworzona żywność, nadmiar cukru w diecie, jak również zażywanie doustnej antykoncepcji. Co robić, gdy dopadnie Cię już drożdżyca pochwy? Czego uniknąć, by sobie nie zaszkodzić? Drożdżyca pochwy – bardzo popularny problem 3/4 kobiet doświadcza choć raz w życiu drożdżycy pochwy, połowa cierpi z jej powodu co najmniej dwa razy w życiu. Drożdżyca pochwy dotyka szczególnie kobiet dwudziesto- i trzydziestoletnich. Częściej pojawia się w ciąży, po antybiotykoterapii i u kobiet z cukrzycą. Choroba jest mniej powszechna u dziewczynek, które nie zaczęły miesiączkować i u pań po menopauzie. Czasami infekcje pojawiają się częściej, innym razem rzadziej. Dużo zależy od stanu zdrowia i nawyków, które mogą podnosić lub obniżać podatność na chorobę. Głównymi objawami drożdżycy jest obrzęk, podrażnienie, swędzenie. Drożdżyca pochwy charakteryzuje się ponadto kremowobiałymi upławami o konsystencji twarogu. Zazwyczaj nie jest szkodliwa, choć może nawracać i znacznie uprzykrzać funkcjonowanie. 1 na 20 kobiet cierpi na nawracającą grzybicę pochwy – występującą nawet cztery razy w roku. 1 na 100 może mieć grzybicę niemal nieustannie. Ostanie posty: Drożdżyca pochwy – kiedy do lekarza? Drożdżyca pochwy wymaga wizyty u lekarza, szczególnie jeśli powoduje ból, a swędzenie jest spore. Lekarz może pobrać wymaz z pochwy lub od razu przypisać odpowiednie leki. Można również poradzić sobie samodzielnie – kupując jeden z dostępnych leków bez recepty. Uwaga, grzybica pochwy może być zaraźliwa i w trakcie stosunku może zostać przeniesiona na mężczyznę. Dlatego jeśli martwi Cię drożdżyca pochwy, lepiej unikaj zbliżenia aż do czasu wyleczenia, by uniknąć cyklu wzajemnego zarażania. Jak zapobiegać drożdżycy pochwy? Zapobieganie infekcjom intymnym jest stosunkowo proste – w teorii, jednak w praktyce wymaga zmian stylu życia: niezbędna jest zmiana diety – ograniczenie słodyczy na rzecz warzyw,zwiększenie ilości wody,wybieranie bawełnianej, przepuszczającej powietrze bielizny,stosowanie delikatnych płynów do higieny intymnej,zwrócenie uwagi na higienę szczególnie w okresie miesiączki a w okresie płodnym stosowanie wkładek antykoncepcyjnych,unikanie antybiotyków, a w razie konieczności ich przyjęcia – sięgnięcie po probiotyki,wzbogacenie diety w kiszonki – kapustę, ogórki.

drożdżakowe zapalenie pochwy leczenie domowe